คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 14959/2556
ขายฝาก ขยายเวลาไถ่ ลาภมิควรได้
ป.พ.พ. มาตรา 496
ป.พ.พ. มาตรา 406
ปวิพ. มาตรา 142
หนังสือสัญญาขายฝากที่ดินมีกำหนดเวลาสามปีนับแต่วันทำสัญญาและไม่ปรากฏมีการทำหลักฐานลง ลายมือชื่อ การขยายกำหนดเวลาไถ่ เมื่อโจทก์ชำระเงินสินไถ่แก่จำเลย เพราะเข้าใจว่า ยังมีสิทธิที่จะไถ่ที่ดินที่ขายฝากได้ แม้จำเลยจะรับชำระเงินไว้จากโจทก์ก็ไม่ทำให้โจทก์มีสิทธิไถ่ที่ดินที่ขายฝากคืนจากจำเลยได้ แต่เป็นเงินที่จำเลยรับไว้โดยปราศจากมูลอันจะอ้างกฎตามหมายได้ และเป็นทางให้โจทก์เสียเปรียบ จึงเป็นลาภมิควรได้ จำเลยจึงต้องคืนเงินดังกล่าวให้แก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ยตามกฎหมาย
********************************************************
ย่อและรวบรวมโดย : ทนายศศินันท์ จงธนพิพัฒน์
Ms. SASINUN CHONGTHANAPIPAT
SASINUN ATTORNEY AT LAW
รับว่าความทั่วราชอาณาจักร ปรึกษากฎหมาย
คดีแรงงาน คดีแพ่ง ครอบครัว มรดก ผู้บริโภค สัญญา และ
ด้านกฎหมายอื่นๆ
(THAI & ENGLISH) (Tel. 089-8811786)
กฎหมาย และ กฎเกณฑ์การขนส่ง
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 14959/2556 ขาย ฝาก ขยายเวลาไถ่ ลาภมิควรได้
- รายละเอียด
- ฮิต: 5713